نگاهی به آناتومی دانه قهوه

درون میوه قهوه دو هسته به هم چسبیده وجود دارد که در واقع دانه های گیاه هستند. در هر میوه اغلب دو عدد از این دانه ها وجود دارد اما گاهی مخصوصاً روی درخت هایی که در زمین هایی با مقادیر کم عنصر بور رشد می کنند.

فقط یک دانه درون هر میوه وجود دارد. دانه قهوه سبز همانند اغلب دانه ها ذخیره ای از انواع کربوهیدرات، پروتئین، آمینواسید و چربی و اساسا هر چیزی دارد که گیاه برای رشد و بالغ شدن به آن احتیاج داشته باشد.

کربوهیدرات ها که حدود پنجاه درصد کل حجم دانه سبز را تشکیل می دهند، انرژی ای که دانه مصرف می کند را فراهم می کنند. حدود ده تا بیست درصد این کربوهیدرات ها از ساکاروز است که شیرینی، شیره تلخ و شیرین و حتی اسیدیته را هنگام رست فراهم می کنند.

ذخیره چربی و پروتئین هم هنگام رست با شکر واکنش داده و ظاهر قهوه ای رنگ و طعم و عطری که می شناسیم و دوست داریم را به وجود می آورند که به این واکنش، مایار گفته می شود.

پرورش درخت قهوه

درختان قهوه محیط های مرطوب و پرسایه را دوست دارند به همین دلیل می توان تمام درختان قهوه موجود در جهان را در مناطق استوایی یافت. گیاه عربیکا به طور خاص نسبت به باد و دمای بالا حساس است.

و تمایل به رشد در ارتفاعات بالا دارد. بهترین مکان برای این گیاه جایی بین ارتفاع هزار تا دوهزار متری است و هر ارتفاعی بالاتر از این خطر یخ زدگی گیاه را افزایش می دهد.

طول عمر عادی یک گیاه عربیکا از بذر کوچک تا رسیدن به مرحله گل دهی سه تا پنج سال است. مدت کوتاهی پس از گل دادن، گیاه میوه می دهد. که بین نه تا یازده ماه طول می کشد تا رشد کنند و رسیده شوند. با تبدیل رنگ میوه به صورتی و یا قرمز خوش رنگ متوجه می شویم که زمان چیدن آن رسیده است.

البته برخی زیرگونه ها میوه ای به رنگ زرد یا نارنجی تولید می کنند. کشت قهوه حرفه بسیار پرزحمت و دشواری است. برخی از زیر گونه های عربیکا و ربوستا می توانند تا چندین متر رشد کنند بنابراین نیاز به هرس دائمی وجود دارد تا موقعیت میوه در ارتفاع قابل دسترسی برای چیدن حفظ شود.

در درختان قهوه گل ها به طور هم زمان میوه رسیده و نرسیده تولید می کنند، در نتیجه برداشت مکانیکی قهوه در بسیاری از کشورها کم است چرا که به طور بیهوده ای درخت را هم از میوه رسیده و هم نرسیده لخت می کند. علاوه بر این بسیاری از مزرعه داران توانایی خرید همچین ماشین هایی را ندارند.

البته در برزیل برداشت محصول قهوه غالباً یا توسط ماشین یا به سادگی با تکان دادن درخت و برداشتن همه میوه ها از زمین انجام می شود. این پروسه در نتیجه فرهنگ کشاورزی است که کمیت را برکیفیت مقدم می داند و برزیل به خاطر این موضوع بدنام شده است.

این ویژگی هنوز عملی نشده ولی به دلیل قوانین جدید اتحادیه اروپا، اپل برای آیفون‌های ۲۰۲۳ چاره‌ای جز استفاده از پورت USB-C ندارد. البته این قانون از اواسط ۲۰۲۴ اجرایی می‌شود ولی تحلیلگران بر این باور هستند که اپل در این زمینه ریسک نمی‌کند و از سال ۲۰۲۳ برای سری آیفون ۱۵ از پورت USB-C استفاده خواهد کرد.

در کنار اتحادیه اروپا، امریکا و برزیل هم به دنبال تصویب کردن قوانین جدیدی برای اجباری کردن استفاده از پورت USB-C برای تمام گوشی‌ها هستند. اولین گوشی اندرویدی مجهز به این پورت در سال ۲۰۱۵ راهی بازار شد و این یعنی سال آینده اپل ۸ سال دیرتر از رقبای خود، به این جریان ملحق می‌شود.

باید خاطرنشان کنیم ۵ سال قبل آیپد پرو با پورت USB-C عرضه شد و با وجود ادامه‌ی این روند برای دیگر مدل‌های آیپد، این شرکت به شدت در برابر کنار گذاشتن پورت لایتنینگ مقاومت می‌کند. در این میان باید به مک‌بوک ۱۲ اینچی هم اشاره کنیم که در سال ۲۰۱۵ با پورت USB-C به دست کاربران رسید.

حدود صد سال قبل برزیل سه چهارم قهوه جهان را تولید می کرد امروز این مقدار یک سوم و شامل حدود سیصد هزار مزرعه و چهار بیلیون درخت است و هنوز هم مقدار چشم گیری است!

چیدن میوه قهوه با دست مشکلات خودش را دارد. برخی از مزارع همچنان اصرار به چیدن همه میوه ها دارند و بعداً آن ها را جداسازی می کنند. به این دلیل که بیشتر کارگران بر اساس وزن قهوه ای که چیده اند دستمزد می گیرند، عملکرد ساده چیدن میوه های رسیده به تنهایی، نادیده گرفته می شود.

یک عدد درخت عربیکا در هر فصل در صورت در کنار هم قرار گرفتن مناسب عناصری مثل شرایط جوی و مراقبت می تواند بین سه تا پنج کیلوگرم میوه رسیده تولید کند. که از این میزان در نهایت یک کیلوگرم قهوه رست شده یا ۱۱۰ اسپرسوی سینگل به دست می آید! هزینه کار از هر کشور به کشور دیگر متفاوت است اما در برخی از کشورهای آمریکای مرکزی یک دانه چین خوب باید در هر روز صد کیلوگرم میوه بچیند.

که در ازای آن در حدود ده دلار دریافت می کند که کمتر از نصف یک سنت به ازای هر اسپرسو می باشد! برخی از کارگران حتی از این هم پول کمتری دریافت می کنند. فصل چیدن محصول قهوه نسبتاً کوتاه است و دانه چین ها هم به صورت تمام وقت کار نمی کنند. راه حل این مشکل مدیریت مناسب چیدن قهوه است.

برای مثال در نیکاراگونه قهوه در قطعه زمین هایی که tablone نامیده می شوند رشد می کند که بسته به شرایط اقلیم شان باعث می شوند میوه ها در زمان های اندک متفاوتی از فصل رسیده شوند. در نتیجه دانه چین ها می توانند در طول دوره برداشت محصول از زمینی به زمین دیگر بروند.

در بسیاری از کشورهای کوهستانی قهوه در ارتفاعی رشد می کند که از رطوبت پایین (که خطر کپک زدن را کاهش می دهد) و دمای پایین تر بهره می برد. این شرایط باعث می شود خطر کپک زدن کم شده و فرآوری خشک شدن قهوه با کیفیت بهتری انجام شود. برای مثال در گواتمالا تغییر ارتفاعی به اندازه سیصد متر برابر با تفاوت دمایی به اندازه پنج درجه سانتیگراد است!

همیلیا و استتریکس که به عنوان « زنگ قهوه » شناخته می شود، نوعی انگل قارچی است که همه گونه های قهوه را هدف قرار می دهد. این قارچ برگ ها را سیاه می کند و باعث ریزش آن ها می شود تا جایی که گیاه بیشتر برگ هایش را از دست می دهد. زنگ قهوه برای اولین بار در سال ۱۸۶۱ در کنیا گزارش شد و چند سال بعد به سریلانکا منتقل شد و کل صنعت آنجا را تحت تأثیر قرار داد. امروزه این مشکل بزرگتر از هر زمان دیگری است.

دمای دائماً در حال افزایش و رطوبت بالا که نتیجه تغییرات ارتفاع است این مشکل را شدیدتر کرده و نه تنها روی معاش مزرعه داران بلکه در برخی موارد ثبات اقتصادی کل کشور را تحت تأثیر قرار می دهد. در سال ۲۰۱۳ هندوراس، آل سالوادور و گواتمالا و در سال ۲۰۱۴ نیکاراگوئه اعلام وضعیت اضطراری ملی کردند و مجبور شد با ۱۰ زنگ زدگی هفتاد درصد از محصولشان مبارزه کنند!

“قهوه”؛”فروش انلاین قهوه”؛”بهترین قهوه مشهد”؛”فروش قهوه با کیفیت”؛”قهوه مشهد”؛”قهوه رز مشهد” فروش انواع قهوه